W okresie międzywojennym w Lublinie tylko pojedyncze osoby uprawiały taternictwo. Były one związane z organizacjami działającymi w Warszawie i Krakowie. W powojennym Lublinie środowisko miłośników wspinaczek górskich skupiało się wokół Pawła Marii Czartoryskiego (1924-1999) i przez kilka lat tworzyło nieformalną grupę entuzjastów sportu wspinaczkowego, którzy wywodzili się głównie ze środowiska akademickiego.
Pierwszą lubelską organizacją taternicką, z której z czasem wyłonił się Lubelski Klub Wysokogórski, była Okręgowa Komisja Taternicka powołana do życia w roku 1953 i działająca przy Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym w Lublinie. W roku 1955 została ona przekształcona w Lubelską Sekcję Alpinizmu przy PTTK w Lublinie. Uzyskała wtedy pewną samodzielność finansową, lecz wciąż podlegała PTTK, a ponadto Głównemu Komitetowi Kultury Fizycznej. W roku 1956 reaktywowano Klub Wysokogórski, który był organizacją o zasięgu ogólnopolskim. Roku później powstało Koło Lubelskie Klubu Wysokogórskiego. W roku 1974 Klub Wysokogórski został przekształcony w Polski Związek Alpinizmu, a dawne koła w samodzielne, regionalne kluby wysokogórskie. Jesienią 1974 także Koło Lubelskie Klubu Wysokogórskiego zostało przemianowane na Lubelski Klub Wysokogórski i pod tą nazwą działa w Lublinie do dziś. Kolejne jubileusze istnienia Lubelskiego Klubu Wysokogórskiego liczono od 1953 roku, czyli od daty powstania Okręgowej Komisji Taternickiej przy PTTK.
W różnym czasie w lubelskich organizacjach wysokogórskich działali m. in.: ks. Adam Boniecki (ur. 1934) późniejszy przełożony generalny Zgromadzenia Księży Marianów (1993-2000) i redaktor naczelny „Tygodnika Powszechnego” (1999-2011); Zdzisław Jerzy Czarnecki – historyk filozofii; Paweł Maria Czartoryski (1924-1999) prawnik, historyk nauki i wydawca dzieł wszystkich Mikołaja Kopernika; Marek Masiak – lekarz psychiatra, wieloletni kierownik Katedry i Kliniki Psychiatrii w Lublinie; Zbigniew Stepek (1932-1973) literat i dziennikarz radiowy; Jan Józef Szczepański (1919-2003) pisarz, reporter, scenarzysta filmowy, tłumacz, prezes Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Wkrótce opublikujemy obszerną historię działalności i dokonań Lubelskiego Klubu Wysokogórskiego.
Źródło: Lubelski Klub Wysokogórski: zarys historii 1953-1984, oprac. Andrzej Rządkowski, Lublin 1985 (druk do użytku wewnętrznego wydany przez Lubelski Klub Wysokogórski w nakładzie 200 egz.)
