XVI Juniorzy (1975–2024)
Maciej Powała-Niedźwiecki
Juniorzy: rugby 15-osobowe
Kiedy w marcu 1975 roku, po utworzeniu sekcji rugby, rozpoczęły się pierwsze treningi seniorów, nie myślano o samodzielnej grupie szkoleniowej juniorów. Po prostu, wszyscy trenowali razem. Dopiero
w sierpniu tego roku na obóz do Gdańska przyjechał Mieczysław Leonko, który został drugim trenerem seniorów i wziął na siebie odpowiedzialność za szkolenie młodzieży. Chętnych do trenowania nie brakowało. Rugby w Lublinie było sportem nowym, do klubu przychodziło wielu młodych chłopców zainteresowanych poznaniem tej dyscypliny sportu.
Jesienią 1975 roku drużyna seniorów wystartowała oficjalnie w rozgrywkach centralnych,
a juniorów zgłoszono do eliminacji mistrzostw Polski. W tamtych latach istniała tylko kategoria juniora (zawodnicy do 19 lat) i nie było młodszych grup wiekowych. „Budowlanych” przydzielono do grupy z drużynami z TKKF „Kometka” Biała Podlaska, Bielsko-Biała (drużyna zagrała jeden mecz w Pucharze Polski) oraz „Czarnymi” Bytom. Eliminacje miały być rozgrywane systemem jesień–wiosna, ale skoro z czterech drużyn zostały tylko dwie („Budowlani” Lublin i „Czarni” Bytom), zdecydowano grać w czterech rundach. Wszystkie mecze zostały przesunięte na wiosnę 1976 roku.
Pierwszy w historii klubu mecz juniorów rozegrano siódmego marca 1976 r.
w Bytomiu. „Budowlani” wygrali z „Czarnymi” 11:10 (11:0). Grały roczniki 1957 i młodsi. Pierwszym kapitanem zespołu juniorów był Maciej Powała-Niedźwiecki.
W dalszym ciągu eliminacji, 2 maja 1976 r. na stadionie Lublinianki w Lublinie, juniorzy pokonali „Czarnych” Bytom 14:3 (10:3). Sytuacja była wyjątkowa o tyle, że wielu juniorów, zanim zagrało pierwszy mecz w swojej kategorii wiekowej, grało całą rundę jesienną 1975 roku w drużynie seniorów. Spotkanie
w Lublinie było przedmeczem starcia na poziomie II ligi z „Juvenią” Kraków. Wobec tego trener miał dylemat, w którym zespole mają grać młodsi zawodnicy. Trzeci mecz odbył się 23 maja 1976 r. w Bytomiu – ponownie wygrany przez lublinian, tym razem 15:4 (0:0). Na czwarty mecz „Czarni” Bytom nie przyjechali do Lublina. W ten sposób, pierwszy raz w historii klubu, juniorzy awansowali do finałów mistrzostw Polski.
Finały odbyły się w Gdyni w dniach 16–19 czerwca 1976 roku. Niestety, start naszych nie był udany. Najpierw przegrali z późniejszym mistrzem kraju, „Budowlanymi” Łódź 0:27 (0:10), co okazało się najniższym zwycięstwem drużyny łódzkiej w finałach. Następnego dnia ulegli „Lechii” Gdańsk 3:14 (3:0).
W tym spotkaniu nasi juniorzy byli bliscy sensacji. Bardzo długo prowadzili 3:0, ale popełnione w samej końcówce błędy zadecydowały o porażce. Oto jeden z młodych lubelskich zawodników miał piłkę w rękach tuż przed własnym polem punktowym, nie wiedząc, co z nią zrobić, wyrzucił ją przed siebie prosto w ręce… przeciwnika. Ten zaś, mocno zdziwiony, przyłożył ją na polu punktowym. W trzecim meczu, 18 czerwca 1976 r., uznali wyższość „Mazovii” Mińsk Mazowiecki 0:20 (0:4). Mecz ten rozegrany był przed południem, ponieważ po południu „Budowlani” mieli grać ostatni mecz z „Bałtykiem” Gdynia. Jak wspomniano, większość czołowych zawodników zespołu juniorów grała w seniorach, a 21 czerwca 1976 r. miał być rozegrany mecz decydujący o awansie do I ligi. Przy ogromnym zmęczeniu podstawowych graczy drużyny juniorskiej zdecydowano się oddać mecz walkowerem i wracać do Lublina. Trzeba też koniecznie dodać, że w okresie od 9 do 21 czerwca 1975 r. (niecałe dwa tygodnie) niektórzy zawodnicy
w wieku do 19 lat i młodsi rozegrali aż siedem meczów! Były to dwa spotkania w Czechosłowacji, ligowa rywalizacja z „Juvenią” w Krakowie w drodze powrotnej z zagranicy, trzy mecze w finałach mistrzostw Polski juniorów i na koniec bardzo ważny ligowy mecz z „Czarnymi” Bytom. Jest to w pewnym sensie klubowym rekordem.
Trenerami juniorów byli Mieczysław Leonko i Jan Jagieniak. Skład drużyny juniorów z przedstawionych wyżej mistrzostw Polski w Gdyni: Tomasz Radomiński, Stanisław Drobik, Henryk Kostrzewa, Franciszek Krępacki, Maciej Powała-Niedźwiecki, Jacek Kwiatkowski, Zbigniew Rak, Marian Ceniuk, Andrzej Stefaniak, Wiesław Piotrowicz, Grzegorz Mokrzanowski, Marian Perzyna, Jerzy Skwarek, Dariusz Markowski, Andrzej Szczuka, Marian Florek, Grzegorz Kieraga, Marek Golian.
W 1977 roku juniorzy byli bliscy awansu, ale trener Jagieniak tym razem skoncentrował się na walce o utrzymanie w I lidze seniorów i nie eksploatował młodych zawodników. Drużyna nie uzyskała awansu.
W roku 1981 drużynę juniorów objął Maciej Powała-Niedźwiecki, będący wtedy jeszcze studentem AWF
w Białej Podlaskiej. Trzon drużyny stanowili zawodnicy z rocznika 1961 i młodsi. Już w sezonie 1982 zaczęli oni odnosić sukcesy. W pierwszej rundzie pokonali takie renomowane zespoły, jak „Budowlani” Łódź
w meczu w Lublinie (25 kwietnia 1982 r., 31:10 (0:6). Warto przypomnieć skład zwycięskiej drużyny: Andrzej Styżej (Przemysław Skoczylas), Jacek Siepkowski, Krzysztof Redkowiak, Stanisław Więciorek, Jarosław Czopek, Cezary Zdyb, Andrzej Matuszak, Zbigniew Rodzoś (Jerzy Sprawka), Piotr Muchowski, Łukasz Głowacki, Edward Jemielniak, Mirosław Kotarski, Robert Janik, Wojciech Borys, Lucjan Osiak. Punkty zdobyli: Stanisław Więciorek 8, Krzysztof Redkowiak 7, Edward Jemielniak 4, Andrzej Styżej 4, Mirosław Kotarski 4, Andrzej Matuszak 4.
2 maja w kolejnym spotkaniu nasi juniorzy pokonali aktualnego mistrza Polski juniorów, „Skrę” Warszawa 16:6 (8:0), występując w identycznym składzie. Punkty zdobyli wówczas: Stanisław Więciorek 8, Robert Janik 4, Łukasz Głowacki 4. Dopiero „Orkan” Sochaczew okazał się zdecydowanie lepszy, ogrywając lubelskich juniorów 38:6. W wyjazdowym meczu w Siedlcach „Budowlani” wygrali z WFS[1] Siedlce 28:11 (8:4). Nowym zawodnikiem w składzie lubelskiego zespołu był Kozieł[2], a punkty zdobyli Wojciech Borys 8, Edward Jemielniak 4, Piotr Muchowski 4, Stanisław Więciorek 4, Jarosław Czopek 4, Krzysztof Redkowiak 4, Lucjan Osiak 2. Kolejny mecz z zawsze groźnym AZS AWF Warszawa, rozegrany 27 czerwca, „Budowlani” wygrali 18:4 (4:4), a z nowych zawodników wystąpili wtedy Grzegorz Dyś i Henkiel, natomiast punkty zdobyli: Stanisław Więciorek 8, Edward Jemielniak 4, Łukasz Głowacki 4, Wojciech Borys 2. Niestety, dobra passa została przerwana. Trener został powołany do wojska i druga runda nie była już tak udana. Tylko jedno zwycięstwo z zespołem z Siedlec dało dopiero trzecie miejsce w grupie. Awansowały tylko dwie pierwsze drużyny, więc na awans do finałów mistrzostw Polski trzeba było poczekać.
[1] WFS – Wojewódzka Federacja Sportu – dzisiejsza „Pogoń” Siedlce.
[2] Niestety nie udało się ustalić wszystkich imion zawodników z drużyn juniorskich.
Stoją od lewej: Dariusz Wieczorek, Krzysztof Redkowiak, nn Henkiel, Zbigniew Rodzoś, Jarosław Czopek, Krzysztof Jurewicz, Stanisław Więciorek, Lucjan Osiak, Andrzej Styżej, Andrzej Matuszak, Edward Jemielniak, w dolnym szeregu od lewej: Przemysław Skoczylas, Robert Janik, Grzegorz Osuch, Łukasz Głowacki, Mirosław Kotarski, Piotr Muchowski, Wojciech Borys, Grzegorz Dyś, na dole leży Jacek Siepkowski
Awans do finałów mistrzostw Polski juniorów udał się zespołowi trenera Macieja Powała-Niedźwieckiego dopiero w 1985 roku (roczniki 1966 i młodsi). Drużyna prowadzona w finałach przez Mieczysława Leonko zajęła ósme miejsce w składzie: Adam Lalka, Tomasz Wójtowicz, Andrzej Kołtunik, Wojciech Szewczuk, Adam Łukasiewicz, Paweł Grudziński, Wojciech Piątek, Robert Rachwał, Artur Trąbka, Krzysztof Morawski, Konrad Buczyński, Andrzej Kozak, Piotr Sobstyl, Krzysztof Klimek, Jerzy Schab, Grzegorz Rejmak, Jacek Haratym, Krzysztof Janiak, Robert Marzec. A oto wyniki meczów rozegranych przez naszych juniorów na mistrzostwach: z „Posnanią” Poznań 6:8, „Ogniwem” Sopot 0:50, „Orkanem” Sochaczew 6:16, „Bobrkiem” Bytom 0:17.
Trzeci awans do finałów mistrzostw Polski uzyskała drużyna trenerów Jacka Kwiatkowskiego i Bogdana Mozela w roku 1987. W finale nasi uplasowali się na szóstym miejscu. Oto wyniki rozegranych meczów:
z „Czarnymi” Bytom 20:6, „Budowlanymi” Łódź 10:10, „Ogniwem” Sopot 0:17, „Budowlanymi” Olsztyn 12:16. Skład: Jerzy Schab, Andrzej Kozak, Artur Staszczyk, Jacek Zalejarz, Dariusz Bielak, Piotr Olejnik, Marek Staszczyk, Marek Małek, Wojciech Szewczuk, Artur Czerniakiewicz, Sławomir Szyszka, Piotr Choduń, Krzysztof Okapa, Bogusław Żurek, Robert Grad, Mirosław Gralewski, Tomasz Adamiec, Przemysław Kalinowski, Janusz Borys, Paweł Cyrankiewicz, Andrzej Skórski.
W kolejnym 1988 roku juniorzy „Budowlanych” odnieśli ogromny sukces. W turnieju finałowym rozegranym w Lublinie podopieczni trenera Mariana Florka nie mieli sobie równych, pokonali wszystkich rywali i zdobyli tytuł mistrzów kraju w rugby juniorów do lat 19. W swojej grupie wygrali z GKS „Bobrkiem” Bytom 40:3, „Orkanem” Sochaczew 24:10, „Ogniwem” Sopot 23:0, zaś w meczu decydującym
o złotym medalu pokonali „Budowlanych” Łódź 23:6.
W górnym szeregu od lewej: trener Marian Florek, Krzysztof Bokiniec, Bogusław Żurek, Jacek Zalejarz, Sławomir Szyszka, Artur Staszczyk, Piotr Wałach, Krzysztof Bartnik, Piotr Choduń, Mirosław Jóźwiak, Grzegorz Świetlicki, Andrzej Zagojski, Piotr Minia. W dolnym szeregu od lewej: Mirosław Gralewski, Grzegorz Wójcik, Tomasz Jóźwik, Dariusz Bielak, Jarosław Soral, Marek Staszczyk, Grzegorz Dajek, Krzysztof Igielski, Krzysztof Okapa, Mirosław Sobczak, Krzysztof Baran
W 1989 roku w mistrzostwach rozgrywanych w Końskich „Budowlani” nie zdołali obronić tytułu mistrzowskiego. Brązowy medal drużyny prowadzonej przez Mariana Florka był jednak dużym sukcesem. W drodze do medalu przegrali z „Budowlanymi” Łódź 4:23, następnie pokonali „Czarnych” Bytom 58:3, „Lechię” Gdańsk 15:10 i „Skrę” Warszawa 13:8.
W górnym szeregu od lewej: trener Marian Florek, Bogusław Żurek, Dawid Maluga, Jarosław Reszka, Janusz Ziętek, Mirosław Jóźwiak, Grzegorz Świetlicki, Sławomir Szyszka, Krzysztof Bartnik, Rafał Karapuda,
w dolnym szeregu od lewej: Tomasz Wójtowicz, Krzysztof Gralewski, Tomasz Szabała, Mirosław Gralewski, Tomasz Jóźwik, Marek Staszczyk, Krzysztof Gnaś, Grzegorz Biernacki, Mariusz Tracz
W roku 1990 zespół juniorów prowadził Mirosław Janeczko. W turnieju finałowym w Poznaniu drużyna przegrała z „Orkanem” Sochaczew 4:20, zwyciężyła „Czarnych” Bytom 38:7 i pokonała „Lechię” Gdańsk.
W meczu o brązowy medal uległa „Ogniwu” Sopot 4:19 i ukończyła rywalizację na czwartym miejscu grając w składzie: Paweł Pieniak, Sławomir Szyszka, Mirosław Jóźwiak, Piotr Misiak, Grzegorz Biernacki, Tomasz Mietlicki, Piotr Sadowski, Mariusz Tracz, Rafał Karapuda, Marcin Morawski, Krzysztof Gnaś, Marek Staszczyk, Jarosław Reszka, Krzysztof Bartnik, Grzegorz Świetlicki, Dawid Maluga, Artur Borzęcki, Jerzy Anasiewicz, Ireneusz Kozłowicz, Leszek Buczyński, Krzysztof Gralewski.
W roku 1991 drużyna nie uzyskała awansu, ale po rocznej przerwie „Budowlani” w finale ponownie grali o medal. W roku 1992 turniej odbył się w Gdańsku i Sopocie. W pierwszym meczu lublinianie pokonali „Bobrka” Bytom 30:8, następnie AZS Warszawa 12:8, w kolejnym ulegli gospodarzom z „Ogniwa” Sopot 10:60, by w meczu o brązowy medal – po wyrównanym spotkaniu – przegrać z „Lechią” Gdańsk 0:6. Zespół prowadził wtedy Mirosław Janeczko. Miał do dyspozycji następujących zawodników: Mirosław Krukowski, Sylwester Rakuś, Piotr Sadowski, Maciej Miśkiewicz, Grzegorz Biernacki, Tomasz Mietlicki, Mirosław Mędrkiewicz, Paweł Pieniak, Jarosław Reszka, Bartosz Kowalczyk, Piotr Wolski, Jacek Mazurek, Grzegorz Oprzański, Paweł Lewandowski, Piotr Nowaczek, Marcin Morawski, Wojciech Szpos, Mariusz Maziarz, Piotr Młynarczyk, Sławomir Ilczuk, Andrzej Wójtowicz, Mariusz Mucha.
W roku 1993 w kolejnym, już trzecim z rzędu finale „Budowlani” ponownie grali o medal. Tym razem atak na podium się udał, bo po dramatycznym meczu o trzecie miejsce podopieczni trenera Mirosława Janeczko pokonali gospodarzy turnieju „Posnanię” Poznań 19:16. Wcześniej zwyciężyli w meczach
z „Budowlanymi” Łódź 5:0, „Czarnymi” Bytom 39:0, a ulegli „Ogniwu” Sopot 10:43. Grali w składzie: Paweł Pieniak, Maciej Miśkiewicz, Tomasz Mietlicki, Piotr Sadowski, Mirosław Krukowski, Jacek Mazurek, Wojciech Szpos, Bartłomiej Kowalczyk, Piotr Wolski, Paweł Lewandowski, Mariusz Maziarz, Artur Jakubczak, Piotr Młynarczyk, Artur Jakubowski, Marcin Rudź, Marcin Węgrzynowicz, Piotr Chochowski, Marcin Nossowski, Rafał Mazur, Grzegorz Góźdź, Robert Barański, Sławomir Wołoszyn.
Od roku 1994 do 2004 juniorzy „Budowlanych” regularnie kwalifikowali się do turnieju finałowego. Niestety, nie udało się zdobyć kolejnego medalu. Czwarte miejsca (1999, 2000), okazały się najwyższymi lokatami, jakie w tym okresie zajmowali. W roku 1999 mistrzostwa odbyły się w Sopocie (niestety, nie zachowały się wyniki), ale znamy skład drużyny: Daniel Pieniak, Piotr Nojszewski, Jarosław Nalepa, Dariusz Brodzik, Paweł Niedziółka, Michał Jakimiński, Damian Szczepański, Paweł Gdula, Wojciech Kręglicki, Rafał Jadach, Krzysztof Kuchta, Marcin Jóźwiak, Paweł Piwnicki, Adrian Goszczyński, Robert Pieniak, Przemysław Bartoszek, Piotr Rybak, Grzegorz Tracz, Konrad Kuśpit, Paweł Kozak, Daniel Kobylarz, Grzegorz Tracz. Trener Piotr Choduń.
W roku 2000 juniorzy Budowlanych” o medale rywalizowali w Warszawie, uzyskując następujące wyniki:
z „Posnanią” Poznań 21:0, porażka z „Ogniwem” Sopot (brak wyniku) i w meczu o medal porażka
z „Budowlanymi” Łódź 3:7. Grali wtedy w składzie: Daniel Pieniak, Piotr Nojszewski, Robert Pieniak, Paweł Niedziółka, Maciej Powała-Niedźwiecki jr., Jarosław Nalepa, Paweł Gdula, Wojciech Gulski, Piotr Rybak, Adam Wołoszyn, Paweł Kozak, Konrad Jarosz, Paweł Piwnicki, Krzysztof Kuchta, Rafał Jadach, Paweł Mazurek, Damian Szczepański, Michał Jakimiński, Adrian Goszczyński, Grzegorz Tracz, Andrzej Pantoł. Trener Piotr Choduń.
W 2005 roku finał odbył się bez udziału naszej drużyny, ale już od 2006 aż do 2013 roku „Budowlani” ponownie regularnie uczestniczyli w turniejach finałowych mistrzostw Polski juniorów.
W górnym szeregu od lewej: Wojciech Król, Karol Burda, Jacek Szopa, Stanisław Sowa, Przemysław Jaroszek, Paweł Wójcik, Krzysztof Banaszek, Stanisław Powała-Niedźwiecki, Piotr Psuj, Kamil Marciniak, trener Piotr Choduń, klęczą od lewej: Rafał Kamiński, Paweł Olszewski, Michał Jabłoński, Marcin Pijan, Maciej Mańkowski, Bartłomiej Mazur, Rafał Janeczko, Maksymilian Błachnio, Karol Zams
W mistrzostwach rozegranych w Poznaniu w 2008 roku ekipa trenera Piotra Chodunia wywalczyła wicemistrzostwo Polski. W meczach grupowych „Budowlani” przegrali ze „Skrą” Warszawa 12:14, wygrali z „Lechią” Gdańsk” 13:3, AZS Warszawa 32:7, by w finałowej walce o złoto ulec gospodarzom „Posnanii” Poznań 6:12. Srebrny skład stanowili: Michał Kędra, Rafał Gorczyca, Arkadiusz Ziemak, Konrad Niedźwiedź, Krzysztof Barański, Daniel Opaliński, Mariusz Gorczyca, Hubert Wójtowicz, Bartłomiej Łukaszek, Wojciech Piotrowicz, Paweł Pińczewski, Rafał Szrejber, Krzysztof Mirosław, Arkadiusz Kata, Marcin Tatara, Łukasz Mańka, Michał Pietrkiewicz, Jakub Kryszczuk, Adam Bobruk, Michał Węzka, Piotr Skałecki, Jakub Stelmach.
Od lewej stoją: kierownik drużyny Sebastian Berestek, zawodnicy: Arkadiusz Ziemak, Konrad Niedźwiedź, Łukasz Mańka, Michał Kędra, Jakub Kryszczuk, Hubert Wójtowicz, Daniel Opaliński, Rafał Gorczyca, Mariusz Gorczyca, Michał Pietrkiewicz, trener Piotr Choduń. Od lewej klęczą: Tomasz Kucharczyk, Adam Bobruk, Jakub Stelmach, Krzysztof Barański, Marcin Tatara, Arkadiusz Łata, Wojciech Piotrowicz, Piotr Skałecki, Bartłomiej Łukaszek, Krzysztof Mirosław, Paweł Pieńczewski. Leżą: Rafał Szrejber, Michał Węzka
Kolejny rok też okazał się medalowy, tym razem barwy brązowej. W 2009 roku
w Spocie drużyna, prowadzona przez Krzysztofa Okapę, pokonała „Rugby Club” Ruda Śląska 71:0 i „Arkę” Gdynia 40:5. Potem minimalnie przegrała w meczu otwierającym drogę do dużego finału z „Orkanem” Sochaczew 8:10. W końcu w meczu o brązowy medal pewnie pokonała gospodarzy z „Ogniwa” 17:0. Brązowa drużyna to: Wojciech Piotrowicz, Michał Węzka, Marcin Tatara, Grzegorz Muszyński, Kamil Michalczuk, Piotr Skałecki, Rafał Szrejber, Hubert Wójtowicz, Dawid Lorentowicz, Michał Kędra, Jakub Kryszczuk, Konrad Niedźwiedź, Łukasz Mańka, Mariusz Gorczyca, Jakub Stelmach, Krystian Skubisz, Michał Pietrkiewicz, Krzysztof Kowalczyk, Mateusz Korneć, Krzysztof Wiśniewski, Kuśmierz, Mariusz Wilk, Filip Gaćkowski. Punkty zdobyli: Wojciech Piotrowicz 7, Marcin Tatara 5, Dawid Lorentowicz 5.
Na kolejny złoty medal juniorzy „Budowlanych” czekali 22 lata. Na turnieju w Lublinie w roku 2010 powtórzyli sukces z 1988 roku. Prowadzona przez trenera Krzysztofa Okapę drużyna zdobyła drugi
w historii klubu złoty medal w tej kategorii wiekowej. W meczach grupowych pokonała AZS Warszawa 41:5 (19:0), „Budowlanych” Łódź 15:0 (8:0), zremisowała z „Ogniwem” Sopot 3:3 (0:3), ale dzięki małym punktom uzyskała prawo gry o złoty medal. W finale nasi pokonali rówieśników z „Posnanii” Poznań 11:0 (3:0). Punkty w walce o złoto zdobyli Piotr Skałecki 6 i Jakub Stelmach 5.
Stoją od lewej: Bartłomiej Kostrubiec, Krzysztof Kędra, Kacper Filipczak, Krzysztof Wiśniewski, Jakub Kryszczuk, Michał Pietrkiewicz, Konrad Niedźwiedź, Mariusz Gorczyca, Łukasz Mańka, Tomasz Zduńczuk, Krzysztof Szczepański, klęczą od lewej: Patryk Piętka, Filip Gaćkowski, Karol Szado, Łukasz Krzywda, Jakub Stelmach, Rafał Szrejber, Marcin Tatara, Mariusz Wilk, Marcin Dzioch, Arkadiusz Janeczko, Oskar Paluch, Krzysztof Kowalczyk, leżą od lewej: Piotr Skałecki, Michał Węzka. Na zdjęciu brakuje Damiana Walenciuka
W kolejnym roku (2011 r.) nie udało się obronić tytułu, drużyna zajęła szóste miejsce. Jednak już w 2012 roku „Budowlani” wrócili na podium. W turnieju rozegranym w Siedlcach podopieczni trenera Piotra Chodunia w rozgrywkach grupowych pokonali „Pogoń” Siedlce 10:3 (7:0), minimalnie przegrali z „Lechią” Gdańsk 10:13 (3:13) oraz pewnie pokonali „Posnanię” Poznań 20:0 (10:0). W meczu o brązowy medal pokonali „Gorce” Raba Niżna 14:6 (7:3). Punkty w tym meczu zdobyli: Piotr Wiśniewski 5, Arkadiusz Maksim 5, Patryk Ćwieka 4. Skład podany pod zdjęciem.
Trzeci złoty medal juniorzy „Budowlanych” zdobyli w Gdańsku w roku 2013. Drużyna trenera Piotra Chodunia pokonała w grupie kolejno: „Spartę” Jarocin 64:5, „Lechię” Gdańsk 45:5, „Juvenię” Kraków 20:7 (12:0), a w dramatycznym finale „Budowlanych” Łódź 15:10. Złoty skład stanowili: Michał Kisiak, Damian Trzpioła, Michał Koszla, Artur Bartoszewski, Marcin Gulka, Radosław Zaręba, Rene Nalepa, Piotr Wiśniewski, Patryk Kiełsa, Jakub Bobruk, Patryk Ćwieka, Karol Król, Jędrzej Nowicki, Arkadiusz Maksim, Grzegorz Szczepański, Szymon Okapa, Filip Janeczko, Rafał Caban, Kajetan Spodzieja, Mateusz Zabiegała, Przemysław Ćwieka, Wojciech Lubisz. Punkty w finale zdobyli: Arkadiusz Maksim 5, Marcin Gulka 5, Patryk Ćwieka 5.
W latach 2014–2016 juniorzy naszego klubu nie uzyskali awansu do finałów mistrzostw Polski.
Na kolejny medal czekaliśmy do roku 2017, kiedy podopieczni trenera Jacka Zalejarza zdobyli tytuł wicemistrza Polski. W meczach w grupie pokonali „Arkę” Gdynia 19:7, „Juvenię” Kraków 38:0, oraz „Budowlanych” Łódź 10:7. W finałowej potyczce, po wyrównanym i dramatycznym meczu, minimalnie ulegli gdańskiej „Lechii” 10:12. Należy dodać, że mistrzostwa Polski były rozgrywane w ramach Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. Srebrnymi „olimpijczykami” byli zatem: Oskar Rudziński, Kacper Wiśniewski, Dawid Polak, Adrian Jóźwiak, Gabriel Brożek, Jacek Komsta, Artur Białota, Jakub Maciejewski, Karol Sałatka, Damian Mazuś, Damian Urban, Dominik Tomaszewski, Rafał Ilczak, Grzegorz Kędzierski, Konrad Posłajko, Stanisław Kasprzak, Mikołaj Talarowski, Maciej Borówka, Jakub Kamiński, Jakub Musur, Łukasz Mańko-Musiał, Paweł Siedlecki, Bartosz Kozłowski, Aleksander Mucha, Kacper Pycka, Bartłomiej Daszczyk.
Wicemistrzowie Polski juniorów, Siedlce 2017 r.
W roku 2018 mistrzostwa skończyły się na czwartym miejscu, ale już rok później w 2019 r. ponownie stanęliśmy na podium, zdobywając brązowe medale. Ponownie uczynili to podopieczni trenera Jacka Zalejarza. W Chodakowie przegrali z „Orkanem” Sochaczew 10:20, ale w meczu o brązowy medal pokonali „Pogoń” Siedlce” 40:7. Grali wtedy w składzie: Jakub Białota, Seweryn Bondarski, Gabriel Brożek, Jakub Dec, Sylwester Gąska, Damian Harasymiuk, Jakub Hofman, Grzegorz Kędzierski, Igor Kuniewicz, Krystian Litke, Jakub Łakomy, Jakub Michno, Aleksander Mucha, Jan Panasiewicz, Konrad Panasiuk, Karol Sałatka, Jakub Siczek, Paweł Siedlecki, Dominik Tomaszewski, Vadim Udaltsov, Stanisław Wojciechowski, Bartłomiej Wójtowicz.
W latach 2020–2024 nasi juniorzy nie stawali na podium. Najbliżej do medalowego sukcesu było w latach 2023 i 2024, kiedy zajmowali „pechowe” czwarte miejsca.
Gwoli podsumowania należy podkreślić, że w dotychczasowych trzydziestu czterech startach w finałach mistrzostw Polski juniorów „Budowlani” zdobyli 10 medali, w tym trzy złote, dwa srebrne i pięć brązowych. Dziesięć krążków stanowi zatem cenny dorobek!
Juniorzy – rugby siedmioosobwe
Pierwsze mistrzostwa Polski w kategorii juniorów w „siódemkach” rozegrano w 2001 roku. Pierwszy medal „Budowlani” zdobyli w 2013 r., zajmując drugie miejsce w turnieju finałowym rozegranym w Lublinie. Zagrali wtedy w składzie: Jakub Bobruk, Arkadiusz Maksim, Artur Bartoszewski, Filip Janeczko, Grzegorz Szczepański, Jędrzej Nowicki, Michał Rachwał, Patryk Ćwieka, Patryk Kiełsa, Piotr Wiśniewski, Rene Nalepa, Szymon Okapa. Trener Piotr Choduń. Kolejny medal nasi juniorzy zdobyli na turnieju także rozegranym w Lublinie w roku 2017. Tym razem było to miejsce trzecie zdobyte dzięki następującym zawodnikom: Jakub Kamiński, Stanisław Kasprzak, Łukasz Mańko-Musiał, Konrad Posłajko, Oskar Rudziński, Michał Musur, Mikołaj Talarowski, Maciej Borówka, Damian Mazuś, Bartłomiej Daszczyk, Kacper Wiśniewski, Rafał Ilczak. Trener: Jacek Zalejarz.
Rok później w Krakowie powtórzyli wynik, sięgając ponownie pod wodzą trenera Jacka Zalejarza po medale brązowe w składzie: Kacper Pycka, Patryk Walkowski, Adrian Jóźwiak, Karol Sałatka, Gabriel Brożek, Jakub Łakomy, Stanisław Wojciechowski, Aleksander Mucha, Jakub Mątewka, Grzegorz Kędzierski, Dominik Tomaszewski, Paweł Siedlecki, Jakub Michno, Aleksander Moczulski, Mateusz Kozaczuk.
Na kolejny medal musieliśmy czekać aż do roku 2023, kiedy podopieczni Piotra Chodunia sięgnęli po już trzeci brązowy medal w historii startów juniorów w mistrzostwach Polski „siódemek”. Drużyna występowała pod nazwą „Akademia Budowlani” Lublin. Mistrzostwa były rozgrywane cyklem turniejów. Ostatni, finałowy odbył się w Łodzi 25 czerwca 2023 r. Nasi juniorzy po brąz sięgnęli w składzie: Mateusz Przewor, Szymon Próchniak, Mateusz Rudź, Mikołaj Niedziołka, Dominik Boryca, Karol Górski, Hubert Sałek, Paweł Kulczycki, Dawid Chmiel, Mariusz Bojarski, Maciej Wolski, Tomasz Porębski, Kornel Brus, Władysław Meroniuk.
Stoją od lewej: Jacek Zalejarz, Karol Górski, Mikołaj Niedziółka, Mateusz Rudź, Dominik Boryca, Mateusz Przewor, trener Piotr Choduń, Sebastian Berestek, Mariusz Bojarski, Maciej Wolski, Szymon Próchniak, Paweł Kulczycki, Dawid Chmiel, Hubert Sałek, Vladylav Meroniuk
Juniorzy w mistrzostwach Polski rugby 7 zdobyli dotychczas 4 medale – jeden srebrny i trzy brązowe. Czekamy na kolejne!