VIII. 1990–1991. Upragnione medale (i ich zdobywcy)
Maciej Powała-Niedźwiecki
Marian Florek
Ur. 1958 r. W barwach KS „Budowlani” Lublin (w latach 1975–1989) rozegrał 152 mecze ligowe, zdobył
w nich 136 punktów. Debiutował w II lidze (obecnie I liga) 7.09.1975 roku przeciwko „Bałtykowi” Gdynia (9:10) w Lublinie. Zagrał całe spotkanie grając na pozycji środkowego ataku.Jego pierwszym trenerem był Jan Jagieniak. Trener II klasy (8.12.1990). Trener „Budowlanych” Lublin seniorów i juniorów (1984–1990), trener i założyciel UKS „Vega” Lublin (1995–1998). W reprezentacji Polski seniorów rozegrał 12 oficjalnych meczów międzypaństwowych, zdobył 12 punktów, występował na pozycji łącznika ataku. Reprezentant Polski juniorów (uczestnik Pucharu FIRA, obecnie mistrzostwa Europy). Trener reprezentacji Polski juniorów rugby siedmioosobowego (2002–2004). Odznaczony Honorową Srebrną Odznaką PZR (4.06.1987). Jako trener, wraz z drużyną, zdobył pierwszy medal w historii klubu, wygrywając mistrzostwo Polski juniorów w 1988 r. Rok później pod jego wodzą zespół juniorów sięgnął po brązowy medal (więcej o zespołach młodzieżowych napiszę w oddzielnym odcinku).
Wiesław Piotrowicz
Ur. 1958 r. Pierwszy trener Jan Jagieniak. W barwach KS „Budowlani” Lublin (w latach 1975–1981, 1983–1988) rozegrał 95 meczów ligowych, zdobył 76 punktów. Debiutował w II lidze (obecnie I liga) 4.10.1975 roku z „Juvenią” Kraków (19:10) w Lublinie. Zagrał całe spotkanie na pozycji skrzydłowego ataku. Grał też w „Czarnych” Bytom (1981–1983), zdobył z nimi Puchar Polski (1982) i Puchar 60-lecia (1981). Sędzia rugby (1989–2014), wyróżniony tytułem Sędzia Roku PZR (1997, 1998, 2000). Wiceprzewodniczący Kolegium Sędziów Polskiego Związku Rugby (19.08.2003–2014), przewodniczący (2015–2022). Członek Zarządu Polskiego Związku Rugby (21.03.2011–2014). Członek Zarządu „Budowlanych” Lublin (1996–1998). Prezes Lubelskiego Okręgowego Związku Rugby (2009–2011). Instruktor rugby (1995). Trener mini żaków i żaków „Budowlanych” Lublin (1996–1998). Odznaczony Honorową Złotą Odznaką PZR (27.01.2004).
Przed drużyną postawiono tradycyjnie zadanie utrzymania w lidze. Początek sezonu 1990 nie napawał pod tym względem optymizmem. Pierwsze dwa mecze zostały przegrane (25 marca z „Budowlanymi” w Łodzi 6:12 i 1 kwietnia ze „Skrą” Warszawa w Lublinie 9:23). Po dwóch zwycięstwach, w tym na wyjeździe z AZS AWF Warszawa (29 kwietnia 9:6) i u siebie z „Czarnymi” Bytom (6 maja 24:6), na zawody do Sopotu drużyna nie zebrała się w pełnym składzie, gdyż na zbiórkę przyszło tylko jedenastu zawodników. Nastąpiła zmiana trenera, funkcję objął dotychczasowy opiekun juniorów, Maciej Powała-Niedźwiecki, który był już w tym czasie trenerem reprezentacji Polski juniorów. Wsparty przez Mieczysława Leonko, doświadczonego zawodnika i trenera, rozpoczął pracę od zwycięstwa 13 maja 1990 r. w Gdańsku z „Lechią” 16:3. Niewiele brakowało, żeby mecz nie doszedł do skutku. Wcześniej przeszła nad stadionem burza i główne boisko piłkarskie, na którym miano rozgrywać zawody było zalane wodą. Gospodarze nie chcieli zgodzić się na dopuszczenie do zawodów. Ogromne wysiłki trenera gdańskich rugbistów, Stanisława Zielińskiego, który poruszył „najwyższe czynniki”, okazały się skuteczne i mecz mógł się odbyć. Decydującym, a wartym upamiętnienia momentem meczu był wspaniały przechwyt Tomasza Jóźwika na własnych 22 metrach, który – po przebiegnięciu blisko 70 metrów – podał piłkę do Piotra Muchowskiego, zdobywcy punktów. A oto skład z tego ważnego zwycięstwa: Andrzej Kozak, Tomasz Jóźwik, Robert Rachwał, Dariusz Augustyniak, Artur Staszczyk, Piotr Muchowski, Dariusz Bielak, Stanisław Więciorek (Krzysztof Okapa), Sławomir Szyszka, Mirosław Jóźwiak, Janusz Borys, Jacek Zalejarz, Krzysztof Jurewicz, Piotr Choduń, Zbigniew Szarlip. Punkty zdobyli: Dariusz Augustyniak 8, Stanisław Więciorek 4, Piotr Muchowski 4.
Dzięki temu zwycięstwu drużyna złapała drugi oddech, a frekwencja na treningach przechodziła wszelkie oczekiwania. Znowu trudno było „załapać” się na ławkę rezerwowych. „Budowlani” kroczyli od zwycięstwa do zwycięstwa. Tylko „Ogniwo” Sopot było poza zasięgiem, chociaż…
W zaległym meczu w Sopocie doszło do dramatycznych zdarzeń. Mecz, wbrew oczekiwaniom pewnych siebie gospodarzy, był bardzo wyrównany. Przy stanie 3:8 dla gospodarzy i po podyktowaniu karnego w dogodnym dla „Budowlanych” miejscu, doszło do brutalnego faulu w wykonaniu jednego z zawodników „Ogniwa”. Lubelscy rugbiści solidarnie stanęli w obronie kolegi. Wywiązała się ogólna bijatyka. Mecz został przerwany, a echa skandalu obiegły cały kraj. W drodze powrotnej powstała śpiewana przez kilka lat piosenka o „Ogniwie”, niestety, niezbyt cenzuralna i z tego powodu nie nadaje się do zacytowania…
Mecz został powtórzony na neutralnym terenie w Warszawie ale był już bez historii (przegrany 6:38). Zespół odniósł 10 zwycięstw, poniósł 4 porażki. Mimo słabego początku ligi „Budowlani” zajęli drugie miejsce, zdobywając pierwszy w historii klubu upragniony medal seniorski. Był to ogromny sukces i spora niespodzianka. Od tego roku przez kilka lat z „Budowlanymi” Lublin musieli się liczyć najlepsi w kraju. Wymieniam zdobywców pierwszego seniorskiego medalu w historii klubu (w nawiasie ilości rozegranych meczów i zdobytych punktów): Dariusz Bielak (14/8), Piotr Choduń (14/20), Andrzej Kozak (14/12), Piotr Muchowski (14/60), Mirosław Janeczko (13/109), Robert Rachwał (14/20), Mirosław Jóźwiak (13/12), Krzysztof Jurewicz (12/4), Zbigniew Szarlip (12/6), Sławomir Szyszka (12/12), Tomasz Jóźwik (11/4), Jacek Zalejarz (11/8), Dariusz Augustyniak (10/22), Janusz Borys (10), Stanisław Więciorek (10/24), Mirosław Gralewski (9/12), Krzysztof Okapa (9/4), Krzysztof Grochecki (8), Artur Staszczyk (6), Piotr Misiak (4), Adam Bartoszek (3), Krzysztof Mikiciuk (3/4), Piotr Minia (3), Stanisław Niczyporuk (3/8), Waldemar Zaręba (3), Artur Czerniakiewcz (2), Rafał Karapuda (2/4), Andrzej Zagojski (2), Krzysztof Bartnik (1), Dawid Maluga (1), Jarosław Soral (1).
Krzysztof Jurewicz
Ur. 1962 r. W barwach KS „Budowlani” Lublin (w l. 1982–1991) rozegrał 108 meczów ligowych, zdobył 121 punktów. Debiutował w I lidze (obecnie ekstraliga) 4.04.1982 roku w meczu z „Budowlanymi” Łódź 0:65 (0:34) rozegranym w Jarosławiu, wystąpił na pozycji obrońcy. Zdobył srebrny medal mistrzostw Polski seniorów (1990). Pierwszy trener Maciej Powała-Niedźwiecki.
Krzysztof Mikiciuk
Ur. 1956 r. Pierwszy trener Zbigniew Mirosz. W barwach KS „Budowlani” Lublin (w l. 1975–1991) rozegrał 108 meczów ligowych, zdobył 53 punkty. Debiutował w II lidze (obecnie I liga) 7.09.1975 roku z „Bałtykiem” Gdynia (9:10) w Lublinie. Zdobył srebrny medal mistrzostw Polski seniorów (1990), brązowy (1991), mistrzostwo Polski Federacji Budowlanych (1985). Grał w „Mazovii” Mińsk Mazowiecki (1972–1975, zdobył srebrny medal mistrzostw Polski juniorów 1973), MOSiR Siedlce (1992), „Pogoń” Siedlce (1993–1996) oraz klubach niemieckich (PSG Stuttgarter Rugby Club, TV Mölgglingen, Stuttgarter Exeles, TV Pforzheim Stuttgarter Rugby Club). Współzałożyciel TKKF „Kometka” Biała Podlaska (1974). Założyciel i trener drużyny AWF Biała Podlaska (1978–1981). Trener w niemieckich klubach TV Mölglingen i Stuttgarter Rugby Club. Instruktor rugby (1980), trener II klasy (8.12.1990), DRV Trainer (trener roku 1994 Niemieckiej Federacji Rugby). Odznaczony Srebrną Honorową Odznaką PZR (1987). Prowadził szkolną drużynę przy Szkole Podstawowej nr 51 w Lublinie. Był pierwszym, który na zebraniu w kwietniu 1975 roku pokazał kandydatom na przyszłych rugbistów piłkę i koszulkę do rugby, prowadził pierwsze treningi na nieistniejącym boisku przy ulicy Zana (patrz odcinek I).
W sezonie 1991 zespół ponownie sięgnął po medal, tym razem brązowy. Na wyższe miejsce nie pozwoliły „wpadki”, takie jak w meczu w Warszawie z AZS-em, przegranym aż 4:41 (9 czerwca), czy z „Lechią” w Lublinie 12:31 (26 czerwca). „Budowlani” zwyciężyli w ośmiu spotkaniach, doznając pięciu porażek. Zanotowano natomiast pierwszy awans do finału Pucharu Polski. W półfinale 2 czerwca (w meczu ligowym rozegranym w Gdańsku, ale zaliczonym do Pucharu Polski) pokonali „Lechię” 7:4. W Sochaczewie, w finale (2 listopada), po dobrym meczu, przegrali jednak z „Ogniwem” Sopot 13:34. Niestety, nie zachował się protokół z tego spotkania.
Brązowe medale zdobyli (w nawiasie ilości rozegranych meczów i zdobytych punktów): Dariusz Augustyniak (13/53), Dariusz Bielak (13/8), Mirosław Jóźwiak (13/4), Jacek Zalejarz (13), Janusz Borys (12), Piotr Choduń (12/16), Mirosław Gralewski (12/16), Andrzej Kozak (12/4), Sławomir Szyszka (12/32), Stanisław Więciorek (12/40), Robert Rachwał (11/32), Jarosław Reszka (11), Tomasz Jóźwik (10/20), Mirosław Mańkowski (10/68), Krzysztof Okapa (9), Włodzimierz Zając (9), Mirosław Janeczko (8/41), Artur Czerniakiewicz (7/8), Piotr Muchowski (6/4), Stanisław Niczyporuk (3/8), Jarosław Soral (3/4), Krzysztof Grochecki (1), Adam Bartoszek (1), Rafał Karapuda (1), Tomasz Mietlicki (1), Krzysztof Mikiciuk (1), Paweł Pieniak (1), Piotr Sadowski (1), Waldemar Zaręba (1/4).
Włodzimierz Zając
Ur. 1961 r., zm. 2014 r. Pierwszy trener Ryszard Homa. W barwach KS „Budowlani” Lublin (w l. 1980–1988, 1991–1992) rozegrał 110 meczów ligowych, zdobył 36 punktów. Debiutował w I lidze (obecnie ekstraliga) 11.05.1980 r. w meczu z „Czarnymi” Bytom (4:22) na wyjeździe. Zagrał całe spotkanie na pozycji łącznika ataku. Zdobył srebrny medal mistrzostw Polski seniorów (1992), brązowy (1991).
Krzysztof Grochecki
Ur. 1957 r. W barwach KS „Budowlani” Lublin (w l. 1978–1982, 1984, 1986–1992) rozegrał 79 meczów ligowych, zdobył 4 punkty. Debiutował w I lidze (obecnie ekstraliga) 23.04.1978 roku z „Posnanią” Poznań (10:14) w Lublinie. Wszedł na zmianę za Jacka Szumowicza do II linii młyna. Zdobył srebrne medale mistrzostw Polski seniorów (1990, 1992), brązowy (1991). Pierwszy trener Jan Jagieniak. Grał w Czarnych Bytom (1982–1985), RC Auxerre (Francja, 1991–1992). Z pewnością rok 1990 na stałe przeszedł do historii sekcji, dał początek pięknej medalowej serii. Młoda ambitna drużyna zaznaczyła swoje miejsce na mapie polskiego rugby. Pozostała w czołówce przez kolejne trzy lata.