VII. Rok Mirosława Mańkowskiego (1986–1989)
Maciej Powała-Niedźwiecki
W górnym rzędzie od lewej: Tadeusz Gryć (klubowy kierowca), Krzysztof Kamiński (kierownik sekcji), Krzysztof Mikiciuk, Mieczysław Leonko, Henryk Sławek, Janusz Szczęśniak, Adam Bartoszek, Włodzimierz Zając, Zbigniew Rak, Krzysztof Grochecki, Roman Marut, Jacek Kwiatkowski,
w dolnym rzędzie od lewej: Stanisław Niczyporuk, Andrzej Kolbus, Mirosław Janeczko, Krzysztof Jurewicz, Marian Florek, Edward Jemielniak, Piotr Muchowski, Andrzej Matuszak, Wiesław Piotrowicz, Andrzej Szczuka
W sezonie 1986 I liga liczyła aż 10 drużyn i zajęcie szóstego miejsca w tak licznym towarzystwie było wynikiem dobrym, ale mimo wszystko taka pozycja nie zaspokajała rosnących oczekiwań. Ciągle przecież nie udawał się atak na długo oczekiwany medal. Choć w zespole grali czołowi zawodnicy kraju: Mirosław Mańkowski, Stanisław Niczyporuk, Marian Florek, Stanisław Więciorek, nie ustrzeżono się przykrych i nieco zaskakujących porażek, jak np. z beniaminkiem „Śląskiem” Ruda Śląska.
Obok tych doświadczonych do gry weszła nowa fala młodych zawodników. Warto podkreślić, że debiutowało aż dwunastu wychowanków. Drużyna wygrała sześć meczów, jeden zremisowała i jedenaście przegrała. W sezonie 1986 wystąpili (w nawiasie liczba rozegranych meczów): Krzysztof Jurewicz (18), Wiesław Piotrowicz (18), Włodzimierz Zając (18), Andrzej Kolbus (17), Zbigniew Czarnecki (17), Marian Florek (17), Piotr Muchowski (17), Stanisław Więciorek (17), Dariusz Augustyniak (17), Mirosław Mańkowski (17), Stanisław Niczyporuk (16), Mieczysław Leonko (15), Andrzej Kozak (14), Henryk Sławek (11), Ireneusz Zolich (10), Andrzej Kołtunik (9), Wojciech Piątek (9), Krzysztof Grochecki (8), Tomasz Wójtowicz (5), Jacek Haratym (4), Krzysztof Mikiciuk (4), Marek Haratym (3), Robert Rachwał (3), Wojciech Szewczuk (2), Tadeusz Walencik (2), Janusz Borys (1), Roman Chawryło (1), Jacek Kwiatkowski (1), Mariusz Malewski (1), Jacek Siepkowski (1), Andrzej Szczuka (1). Punkty zdobyli: Mirosław Mańkowski 127, Stanisław Niczyporuk 74, Stanisław Więciorek 24, Andrzej Kolbus 16, Piotr Muchowski 16, Marian Florek 12, Wiesław Piotrowicz 10, Mieczysław Leonko 9, Zbigniew Czarnecki 8, Krzysztof Jurewicz 8, Dariusz Augustyniak 4, Andrzej Kozak 4, Henryk Sławek 4, Włodzimierz Zając 4.
Miłym akcentem sezonu 1986 było przyznanie przez Polski Związek Rugby
i „Przegląd Sportowy” tytułu rugbisty roku Mirosławowi Mańkowskiemu. W plebiscycie „Kuriera Lubelskiego” na najlepszego sportowca Lubelszczyzny zajął on, co dla naszej dyscypliny i klubu godne wyróżnienia, dziewiąte miejsce.
Mirosław Mańkowski
Rozgrywki I ligi roku 1987 odbywały się dwustopniowo. W pierwszym etapie zespoły były podzielone na dwie grupy po pięć klubów, następnie dwa pierwsze i zwycięzca barażu walczyły o mistrzostwo Polski z trzecimi drużynami, natomiast pozostałe zespoły o miejsca 6–10 i grały utrzymanie w lidze. W pierwszej rundzie udało się pokonać tylko „Budowlanych” Olsztyn, co spowodowało konieczność gry w finale B. Oczekiwania były duże, a skończyło się na ósmym miejscu… W tych rozgrywkach wystąpili: Zbigniew Czarnecki (16), Krzysztof Jurewicz (16), Włodzimierz Zając (16), Dariusz Augustyniak (15), Andrzej Kolbus (14), Artur Staszczyk (13), Ireneusz Zolich (12), Dariusz Bielak (11), Jacek Kwiatkowski (11), Jacek Zalejarz (11), Marian Florek (9), Waldemar Zaręba (9), Krzysztof Grochecki (8), Andrzej Kozak (8), Piotr Choduń (7), Mirosław Mańkowski (7), Stanisław Niczyporuk 7, Stanisław Więciorek (7), Janusz Borys (6), Robert Rachwał (6), Jacek Siepkowski (6), Henryk Sławek (5), Krzysztof Mikiciuk (4), Wojciech Piątek (4), Wiesław Piotrowicz (4), Wojciech Szewczuk (4), Artur Czerniakiewicz (4), Paweł Grudziński (3), Paweł Mikos (2), Tadeusz Walencik (2), Jerzy Schab (2), Roman Chawryło (1), Krzysztof Okapa (1), Maciej Powała-Niedźwiecki (1). Punkty zdobyli: Mirosław Mańkowski 48, Krzysztof Jurewicz 25, Stanisław Niczyporuk 24, Stanisław Więciorek 22, Dariusz Augustyniak 14, Waldemar Zaręba 12, Jacek Zalejarz 8, Dariusz Bielak 4, Wojciech Piątek 4, Maciej Powała-Niedźwiecki 4, Jacek Kwiatkowski 4.
Jacek Kwiatkowski
Przed sezonem 1988 drużyna KS „Budowlani” Lublin została mocno odmłodzona, grali nawet (ze specjalnym pozwoleniem) siedemnastolatkowie – Marek Staszczyk i Sławomir Szyszka. Brak doświadczenia był szczególnie widoczny w pierwszej rundzie. Zespół wygrał tylko jeden mecz, przegrywając w Bytomiu i Siedlcach. Widmo degradacji ponownie zajrzało „Budowlanym” w oczy.
W drugiej rundzie ekipę wzmocnili rutyniarze: Mirosław Mańkowski, Adam Bartoszek, Henryk Kostrzewa
i to wystarczyło do zajęcia bezpiecznego ósmego miejsca. Sezon 1988 był bardzo ważny dla sekcji rugby a to z tego powodu, że juniorzy zdobyli tytuł mistrza kraju. Był to pierwszy medal w historii klubu zdobyty przez drużynę rugby! O grupach młodzieżowych, w tym, o pamiętnym tytule mistrza Polski
z 1988 roku napiszę w oddzielnych odcinkach.
Sezon 1988 drużyna zakończyła z sześcioma zwycięstwami i dwunastoma porażkami. Wystąpiło w niej 29 zawodników: Marian Florek (18), Dariusz Augustyniak (17), Piotr Choduń (16), Andrzej Kozak (16), Dariusz Bielak (15), Zbigniew Czarnecki (15), Mirosław Gralewski (15), Włodzimierz Zając (14), Andrzej Kolbus (14), Jacek Zalejarz (12), Krzysztof Grochecki (11), Artur Staszczyk (11), Krzysztof Jurewicz (10), Piotr Minia (9), Marek Staszczyk (9), Sławomir Szyszka (9), Henryk Kostrzewa (8), Jerzy Schab (7), Jarosław Soral (7), Waldemar Zaręba (7), Janusz Borys (6), Mirosław Mańkowski (6), Robert Rachwał (5), Andrzej Zagojski (4), Adam Bartoszek (4), Mieczysław Leonko (4), Krzysztof Mikiciuk (4), Krzysztof Okapa (4), Bogusław Żurek (4), punkty zdobyli: Mirosław Mańkowski 81, Dariusz Augustyniak 58, Marian Florek 20, Jarosław Soral 17, Mieczysław Leonko 10, Waldemar Zaręba 8, Piotr Choduń 8, Jacek Zalejarz 8, Marek Staszczyk 7, Dariusz Bielak 4, Krzysztof Grochecki 4, Henryk Kostrzewa 4, Ireneusz Zolich 4.
Henryk Kostrzewa
w meczu z „Budowlanymi” Łódź (9:26) rozegranym na wyjeździe. Zagrał w III linii młyna. Zdobył srebrny medal mistrzostw Polski seniorów (1993). Pierwszy trener Mieczysław Leonko. Grał także w „Czarnych” Bytom (1982–1984), Club de Rugby Morez (Francja,1989–1992). Heniek był bardzo dobrym filarem, jednym z najlepszych w historii sekcji. Warto odnotować, że zagrał w pierwszym meczu juniorów „Budowlanych” 7 marca 1976 roku.
W sezonie 1989 w pierwszej fazie ligę podzielono na cztery grupy po cztery zespoły. Grano mecz i rewanż. Dwie pierwsze drużyny miały awansować do I ligi i grały w dwóch grupach mecz i rewanż (pozostałych sześć w II lidze). Zwycięzcy grup otrzymywali prawo udziału w meczu o mistrzostwo Polski, drugie zespoły miały walczyć o miejsca 3–4, itd. Drużyna, która zajęła ósme miejsce grała baraż o prawo gry w I lidze
w roku 1990 z mistrzem II ligi.
Początek sezonu w wykonaniu „Budowlanych” był znakomity. Zwycięstwo nad VIS Siedlce 25:7, a potem historyczne (16 kwietnia 1989 r.) bo pierwsze w dotychczasowych potyczkach nad AZS AWF Warszawa i to odniesione w meczu na wyjeździe 19:16 (3:10). Z tego powodu warto przypomnieć skład z tego meczu: Andrzej Kozak, Mirosław Gralewski (Tomasz Jóźwik), Dariusz Augustyniak, Robert Rachwał, Dariusz Bielak, Marek Staszczyk, Marian Florek, Artur Staszczyk, Krzysztof Jurewicz, Sławomir Szyszka, Bogusław Żurek, Piotr Minia, Andrzej Zagojski, Piotr Choduń, Henryk Kostrzewa. Punkty: Andrzej Kozak 7, Robert Rachwał 4, Marek Staszczyk 4, Marian Florek 4. Skończyło się na wygraniu grupy. Niestety kolejne mecze były coraz mniej udane. Budowlani zajęli ostatecznie ósme miejsce i byli zmuszeni rozegrać baraż o utrzymanie się
w I lidze. 15 października 1989 w Sochaczewie pokonali na szczęście „Skrę” Warszawa 24:6 (15:6),
a gwarantujące dalszy ligowy byt punkty zdobyli w tym meczu: Dariusz Augustyniak 12, Stanisław Niczyporuk 8, Dariusz Bielak 4. Za najlepszego zawodnika meczu uznano Zbigniewa Szarlipa.
Zbigniew Szarlip
w Lublinie. Zagrał na pozycji filara młyna. Zdobył srebrny medal mistrzostw Polski seniorów (1990). Pierwszy trener Jan Jagieniak. Potem grał w RC Auxerre (Francja, 1991). Fotografię wykonano przed meczem oldboyów.
W tym roku nawiązano kolejne, nowe kontakty zagraniczne. W lutym 1989 roku do Lublina przyjechała drużyna z Litwy „Vairas” Šiauliai (pol. Szawle), która dwukrotnie odniosła zwycięstwa nad gospodarzami (29:6 oraz 13:10). „Budowlani” pojechali z rewizytą w sierpniu. Wtedy także mocniejsi okazali się Litwini, którzy wygrali oba mecze (22:10 i 42:17). W kwietniu drużyna wyjechała z kolei do Francji na zaproszenie klubu US „Berry” Bourges, w którym występowali Adam Bartoszek i Mirosław Mańkowski. Do tego sympatycznego kontaktu doszło za sprawą Adama Bartoszka. W meczu we Francji wygrali gospodarze 20:11. W drodze do Francji „Budowlani” zatrzymali się w Stuttgarcie i zagrali mecz sparingowy z PSV Stuttgart, w którym dla odmiany występowali Krzysztof Mikiciuk i Krzysztof Jurewicz. Wygrali „Budowlani” 49:21. Drużyna z Bourges przyjechała na rewanż w czerwcu 1990 roku. Po bardzo dobrym i widowiskowym meczu pokonała gospodarzy 26:25.